Hier zijn we weer!

Mezelf 'googelend' kwam ik nog eens op deze website uit. Het is al meer dan een jaar geleden dat we hier nog onze verhaaltjes zijn komen vertellen. Facebook heeft ons een beetje van het bloggen afgehouden en eigenlijk is dat jammer. Dit moest een soort van dagboek worden waarop we fratsen van onze zoontjes bijhouden voor later. Een digitaal archief van alles wat we beleven.

Hierbij dus een nieuw voornemen: regelmatig nieuws komen posten.

We beginnen al met een leuke vakantiefoto, want we zijn Inge en haar gezinnetje in de bergen gaan opzoeken deze zomer. Inge en mama Babs zijn al vriendinnen van voor Michiel en Tibe geboren zijn. Allez, in het begin vooral 'forumgenoten', want we schreven allebei op hetzelfde forum voor zwangere vrouwen. We waren immers samen zwanger: Michiel en Tibe zijn minder dan drie maanden verschil. Als bij toeval waren we opnieuw samen zwanger van Victor en Finn, want tussen hen zit maar twee maanden. Dat schept een band! We waren al eens eerder van plan om naar Zwiterland af te zakken om hen op te zoeken, maar dat is uiteindelijk niet doorgegaan. Dit jaar zijn we op doorreis naar Italië twee keer op bezoek geweest. Op de terugweg plakten we nog een extra dagje vakantie aan onze reis en lieten Inge en Vincent ons hun omgeving zien. Wonderful, meraviglioso, prachtig ... je kan het in alle talen beschrijven.

Sinds we terug zijn spreekt Michiel over 'zijn vriend in de bergen' en vraagt hij regelmatig wanneer we nog eens teruggaan. En dat willen we zeker nog eens doen. Want het klikte niet alleen tussen de mama's, de kinderen en de papa's konden ook wel goed overweg! Pascal en Vincent zijn samen gaan fietsen in de Alpen, de grote jongens gingen mee met de monstertrots van de hoge berg ... Het zijn herinneringen voor ons leven. Goede herinneringen!

Ciao! Volgende keer vertel ik meer over onze vakantie in Italië en hoe we het intussen in België proberen gewoon te worden!

Rearranging your place...

De laatste weken is het druk hier in huis. In ons half huis, moet ik eigenlijk zeggen. Want onze achterbouw wordt gerenoveerd. De keuken is even niet meer bruikbaar en weldra moeten ook de wasplaats en het benedentoilet eraan geloven. De kindjes vinden het langs één kant wel spannend allemaal, maar weten ook soms niet goed wat er allemaal gebeurt. We wonen tijdelijk in onze living, waar een miniversie van onze keuken geïnstalleerd is. Buiten hebben we ook een 'outdoor cooking' momenteel.

1 jaar!

Victortje is al één jaar. Hij mocht een kaarsje uitblazen, maar ging liever met de vingertjes in de crême beurre. De trampoline voor zijn verjaardag viel zowel bij hem als bij grote broer in de smaak.

En het cadeautje voor vaderdag was een blauw handje geschilderd met een mooi gedichtje bij. Waar Michiel de roze trampoline voor in de keuken gevonden heeft, blijft voor ons een raadsel!

Vaderdaggeheimpjes

Mama: "Michiel, wat ben je in de klas voor vaderdag aan 't maken?'

Michiel: 'Dat is een geheim!'

Mama: 'Mag je het ook niet aan mama vertellen?'

Michiel: 'Nee, het is een geheim van ons een meester Tjeu.'

even later

Michiel: 'Papa, wat is jouw lievelingskleur?'

Papa: 'Goh, Michieltje, waarom wil je dat weten?'

Michiel: 'Ik moet het aan meester Tjeu tellen.'

Papa: 'Wat heb je dan verteld?'

Michiel: 'Roos.'

Papa: 'Waarom heb je dat nodig?'

Michiel: 'Ik moet iets maken, iets kleuren... Een trampoline voor in de keuken.'

Wij blijven in spanning afwachten wat hij meebrengt voor vaderdag!

Letterlijk en figuurlijk?

Vandaag waren er twee situaties kort na mekaar die het vertellen waard zijn:
- Michiel mag iets niet en hij doet het toch. Mama is boos en zegt: 'Ik wil niet dat je het achter mijn rug doet!' (nog helemaal in de sfeer van grommelen op haar pubers). Waarop Michiel doodleuk zegt: 'Mama, ik deed het niet achter jouw rug, ik zat op mijn stoel!'
- Papa moet ketchup gaan halen, maar wil in de gang ook nog papier mee naar de kelder nemen en vergeet daardoor de ketchup mee naar boven te brengen. Hij grommelt boven en vertelt wat er gebeurd is. Waarop Michiel antwoordt: 'Papa, de ketchup staat ook niet in de gang, maar in de kelder!'

Moet het gezegd dat hij daarna nog vraagt waarom we lachen? Hij had toch gelijk?

Brabbelen wordt babbelen

Victor begint zijn eerste woordjes te vormen. Een mengvorm tussen mama en papa is voor hem: baba. Verder wisselt hij heel hoge klanken af met normale klanken en trekt hij daarbij een ongelofelijk serieus en soms boos gezicht. Hij wil ons wel degelijk iets duidelijk maken, al snappen we er nog niet zoveel van.

De paasvakantie was zalig en door de drukte zijn we ze jammer genoeg alweer bijna vergeten. Maar het derde trimester is kort en de grote vakantie lonkt.

Intussen beginnen de werkzaamheden stilaan op gang te komen en dromen we van het einde ervan.

Michiel gaat intussen nog elke dag - de ene dag al liever dan de andere - naar school. Hij heeft intussen het gezelschap van 32 kleuters van 2,5 en 3 jaar en we vermoeden dat de drukte hem af en toe wat zwaar valt.

Nacht

We durven nog niet victorie kraaien, maar wel al stilletjes hopen dat we na iets minder dan een jaar weer gaan weten wat een nacht is. Victor heeft al vier dagen geen nachtvoeding meer en heeft in twee weken tijd twee keer doorgeslapen. Zou hij de definitie van nacht ook stilletjes aan beginnen begrijpen?